Düşüncelerimde Sessizlik Hakim

Düşüncelerimde Sessizlik Hakim

Düşüncelerimde sessizlik hâkim su bile geçmiyor boğazlarımdan…
Hıçkırıklarım ayet ve hadisi şerif arasına gizlenmiş…
Tozlanmış evlerde Kuran’ım Kütüb-i Sitte’m …
Alsam başımı, acaba hangi yollara düşüp hangi dağlara gitsem…
Sessiz sedasız kuş sesleri ile dolu bir yerde inzivaya çekilsem…
Koysam kitaplarımı çuvala sadece ilim öğrensem. ‘‘Oku’’ diyen Rabbimin kelamı ile nakış nakış işlense yüreğim…
Benliğimi sunsam Mevla’ya bir hazreti İsmail imanından zerre bulaşsa mesela ‘‘Allah emretti ise hemen beni Kurban et ey baba daha fazla bekleme” dediği gibi, bir çocuğun kalbindeki imanın zerresi olabilsem…

Anne acısı gibi görsem geçmiş günahlarımı, yalvarsam Allah’a affet diye…
Hıçkıra hıçkıra ağlasam annesi Sümeyye gözlerinin önünde işkence edilirken imanından asla taviz vermeyen Ammar bin Yasir gibi…

Hazreti Hamza’nın Uhud dağında ki gösterdiği cesurluktan zerre bulaşsa yüreğime, O’nun iki kılıçla döne döne savaştığı gibi savaşsam bende nefsimle cesurca ve korkusuzca…

Peygamber efendimizin ayağının altındaki toz olsam mesela…
Bu devir çok kötü o tozun zerresi, hücresi veya atomu kadar olabilsem o bile yeter günahkâr benliğime.
Hiç durmadan sevgi ve aşkla salavat getirsem Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve Sellem’e…
Tubba gibi aşkınla mektup yazsam asırlar öncesinden…

Allah Allah deyip inliyor gönlüm bunları düşünürken…

Ama nefsim, ama nefsim…
Yerden yere vuruyor beni, süründürüyor yılan gibi ortalıkta hainlik üstüne hainlik yapıyor durmadan usanmadan bıkmadan ve yorulmadan…

Çoktandır kitap da okumuyorum, düşüncelerimde sessizlik hâkim.
Dünya’da boşuna zaman harcıyorum, surat ifadem neden sakin?
Cennetlik miyim nedir bu vurdum duymaz halim!

Neden namazla aramızda bir ayrılık söz konusu! korkak gibi kaçıyorum secde etmekten…
Sanki seccade de diken mi var neden bazen kılmak gelmiyor içimden, sahi ya sularda soğuk üşür ve hasta oluruz ne malum, hem yarın başlayacağım daha vakit var, diyenlerden miyiz bizlerde…

Ey Müslüman kardeşim kaç kişiyi yemiş bugüne kadar seccade neden namaz kılmıyorsun. Neyine güveniyorsun ve bu kadar rahatsın bu Dünya’da.
Aklım mantığım almasa da bu davranışı, niye korkuyorsun bu kadar seccadenin rüzgârından bile…

Bir kere secde et gerisi gelir tüm güzellikleriyle.
Aşkı da yanında verir Allah, sevgiyi de, sen Allah de ne gam gelir kalbine, ne keder, ne öfke…

Nefsin istekleriyle bezenmiş yüreğin…
Yakışıklısın, gençsin, güzelsin, yaşlanınca kılarsın gibi serzenişleri kulaklarında eşi benzeri bulunmayan, bir yemek lezzeti bir müzik nağmesi gibi haz ve tat veriyor değil mi?

Nefis sadece dünyalıktır kendini fazla kaptırma…

Galiba ben nefsime âşık olmuşum onun sözünden hiç çıkmıyorum diye eleştir kendini, azarla oruçla, kır nefsin zalimliğini…

Cehenneme atılan bir adımdır nefs ile geçirilen bir boş vakit.
Nefisin kâfir olduğunu unutuvermiş bir anda kendini bir şey zanneden beynim…
Aldanmış rüzgarına kapılıp gitmişim meğerse…
Adımlarımda gurur, kıyafetlerim de özenti rüzgârı hâkim olmuş, hiç farkında değilim zamanın…
Moda mı onu hiç kaçırmamışım mesela, en şık kıyafetleri giymişim, sokaktakilerin bana güzel ve yakışıklı demesi için tüm şuaları üzerime çekmişim, dik yürümüş ve kasılmışım, salına salına gitmişim kaldırımlarda. “Ben” demişim “Biz” demeyi unutmuşum, işte bunun adı da kibir. ‘‘Kibir Ateşin odunu yok ettiği gibi iyilikleri yer” Hadisi şerifini unutmuşum ya da hiç aklımdan mı geçirmedim ne? Galiba ben kâfir nefsin sevdasına tutulmuşum o ne derse dinlemiş yapmışım cahil kaldığım zamanlarda.

Ey nefis sahibi Müslüman kardeşlerim…
Sanki hayatımızda İslam yokmuş gibi bir hal ve hareket etrafında tavaf ediyoruz değil mi?
Akıl ve mantığın, meslek ve makamın İslam’ın önüne geçtiğinin hayatında olmadığının farkına varıyor musun?
Hayatını bir listeye koyarsak İslam listenin kaçıncı sırasında? Nefsin kaçıncı sırasında!
Hayat listesini sıfırdan yap ve ilk sıraya İslam yaz! Bana kalırsa çünkü kısacık bir hayatta ilk listeye koyulmayan İslam kurtaracak bizi ahirette.
Bunları bu şekilde yazdıkça kendi nefsimin acizliğini adiliğini görüyorum…
Ah bu nefis var ya bu nefis…
Şerefsizce ömrümden değerli vakitlerimi alıyor bu nefis.
Günahları sanki sevap gibi süsleyip allayıp pullayıp güzel gösteriyor bu nefis.

İşte geceler ve gündüzler hep böyle geçiyor ve ilerliyor bu Dünyada kardeşim fırtına sonrası sessizlik gibi yani!
Ama ne sessizlik içten içe nefsi nefsi diye haykıran bir acizlik.
Sokaklarda geziyorum adım adım, sanki şu dünya benim. .
Ölümü yok olmayı düşünmüyorum, hep başkaları ölüyor ben niye öleyim ki hem daha gencim mantığı var …
Nefsime söz geçiremiyorum işte, böyle gençsin diye kandırıyor beni.
Sen kimsin dava senin neyine! Onca kişi dururken İslam’ın davası sana mı kaldı. Bırak bunları boş iş bunlar. Diye kaldırmaya çalışıyor bizleri şeytan ve nefis habire…

İkisi de kötülüğün koalisyonunu kurmuşlar imanımızın, inancımızın ve davamızın peşindeler görmüyor hissetmiyor musunuz?

Bilmiyorlar ki onlar. ‘‘Sağ elime Güneş’i sol elime Ay’ı verseler bu davamdan asla vaz geçmem” diyen bir peygamberin yüreği yanık günahı olsa da tövbeye açık olan bir ümmetiyiz…

Ah nefs ahh…
Nice kimseyi de seninle cehenneme soktun.
Anlıyorum şimdi peygamber Efendimizi ‘‘Küçük cihat bitti büyük cihada (Nefse) gidiyoruz’’ dediğini.
Anlıyorum çünkü en zor şey şu zalim nefsimizi dize getirmek…
Siz siz olun nefsinize kulak asmayın, zira ölüm yakın ve kabir soğuk..
İnsan kabre ameliyle girer sizinle birlikte hiç kimse girmez, sizin yerinize hesap vermez seni kabre bırakır gider annen baban mesela..
Mesela karın kocan eline küreği alır ilk onlar toprak atar üstüne bir gün bile dünyada durduramazlar ölünü..
Hemen gömerler…
Varlığın servetin geride kalır sen ahirette tek başına hesap vererek eyvah dersin!
Ahiretteki eyvah hiçbir fayda etmez…
Azrail ne zaman gelir bilinmez Azrail kapını çaldığı zaman azık torban hazır mı?
Ne hazırladın ahiret için şöyle bir nefis muhasebesi yap bakalım…
Dünya hayatı dediğin şey nedir!

Yazan: Mustafa Kuş @mustfakus

Yorum Gönder