Karanlık!
Karanlığı hissediyorum yine,
Ne ay ışığı çare nede yanan mum.
Galiba Allah’ın en aciz kuluyum.
Ruhum nefessiz gözlerim yaşla dolu.
Benzeri olmayan bir hisle ya Rab diyorum.
Ve açıyorum semaya kaldırıp ellerimi…
Gidiyorum secdeye buğulu göz yaşlarıyla…
Günahlarımın feryatları oluyor adeta bu yaşlar…
Yağmur olup fırtına olup aktıkça akıyor hiç
durmadan, acıta acıta yakıyor yüreğimi..
Sevgiyi aşkı, hissediyorum kalbimin sert
atışlarıyla, secdelerde teselli buluyor bu aşk,
dizlerim yere çökmüş perişan ve bitkin bir
halde..Boğazım düğümlenerek bir cümle çıkıyor
günahkar dilimden…
Ya Rabbi Affet…!
Ya Rabbi Affet…!
Ya Rabbi Affet…!
Yazan : Mustafa Kuş